Hans Laurentius corrigeert: 'Een zingevingscrisis die wordt opgelost met sprookjes'

Zoals altijd was Hans Laurentius ook in een interview met Giel Beelen weer kritisch, scherp en open. Ze bespraken onder andere Advaita, ontwaken en spiritualiteit. Laurentius is van mening dat er te veel nog met een 'ziel' wordt gewerkt in spirituele kringen. 'Dat geeft mensen dan toch een soort zin', houdt Beelen hem voor.

Maar dat is nu juist het probleem, volgens Laurentius. 'Maar dat betekent dus dat er een zingevingscrisis is en die wordt dan opgelost met sprookjes. Ja, whats the point. Ja, het voelt wel lekker? Maar daar is Advaita niet voor, het is geen therapie of feelgood-gebeuren', verduidelijkt Laurentius. 'Advaita gaat over waarheid, niet over geloven, we zitten niet in de kerk.'

Zo zijn er ook veel mensen die pretenderen dat 'alles liefde is'. Daarmee moet je bij Laurentius niet aan komen zetten. 'Ik hou ook van dingen. Maar ik heb mezelf en andere mensen geobserveerd. Het ene moment houd je van iemand, het andere moment irriteert iemand je. Dat is een instabiel iets. Ik heb nog nooit een gevoel gezien dat permanent is, dat geldt voor liefde ook. Op een moment dat spiritueeltjes gaan zeggen dat 'alles liefde is, dan heb ik zoiets: 'Blijf dat maar tegen jezelf zeggen..'', aldus een sarcastische Laurentius.

Bestaat de zin van het leven? 'Nee, natuurlijk niet' 

Ook moet je Laurentius niet vragen 'wat de zin van het leven' is, dan komt hij met een verstandige verbetering. 'Die vraag stellen is gewoon heel vreemd, want het suggereert al dat er een zin zou zijn', reageert hij. Beelen moet er vervolgens een beetje om lachen, omdat Laurentius zo hard gehakt maakt van zogenaamde normale vragen. 'Daar zit al een propositie in', vervolgt Laurentius. 'Dat duidt al op een aanname.'

Dan in de herkansing: 'Maar is er nu een zin van het leven?, vraagt Beelen nog een keer. 'Nee, natuurlijk niet. Je kunt er zin in hebben of niet. Maar mijn hond vraagt zich nooit af wat de zin van het leven is, hij bestaat. Wij zijn geconflicteerde wezens en weten dat we doodgaan, dat zorgt voor een aantal problemen in het leven en dat roept angst op. Dus kan ik begrijpen dat er after-life-verhaaltjes nodig zijn om ons een beetje te sussen. Ik begrijp dat allemaal wel, maar het slaat gewoon nergens op.'

Mensen die zich afvragen wat de zin van het bestaan is, die lijken neurotisch te zijn. 'Als mensen weinig vervulling ervaren en niet kloppen zeg maar, dus wat ik 'kloppenheid' noem. Dus als mensen niet kloppen, gaan ze zich afvragen wat de zin van het bestaan is. Dat geeft aan dat er iets mis is. Dat moet dan opgelost worden met een verhaaltje dat dit de zin van het bestaan is. Dat is gewoon heel erg vreemd', besluit Laurentius, die benadrukt dat zo iemand dan 'in conflict is met zichzelf'. Dit duidt in de psychologie ook vaak op neurose.

Bekijk hieronder het hele interview met Hans Laurentius.

Interview met Hans Laurentius